Opis:
Współcześnie obserwuje się wielowymiarowe
postrzeganie niepełnosprawności. Jednocześnie niepełnosprawność postrzega się
aksjologicznie, całościowo i systemowo we wspomaganiu jednostki, przyjmując, że
człowiek jako osoba (persona) wypełnia określone funkcje, zadania własnego
osobowego życia jak też przejawia różnorodne zakresy i płaszczyzny własnej
aktywności, interaktywnie funkcjonując w określonym środowisku społecznym i
kulturowym. We współczesnym holistycznym postrzeganiu niepełnosprawności
pojmowanej antropologicznie uzasadnione jest uwzględnianie wielu płaszczyzn i
zależności, w tym szczególnie własnej aktywności - działania osobistego jak i
aktywnego współuczestnictwa w życiu społecznym. W takiej perspektywie głęboko
humanistycznej i podmiotowej rehabilitacja staje się również holistycznie
złożonym procesem, którego celem jest dążenie do lepszej jakości życia osób z
niepełnosprawnością dla ich jak najpełniejszej międzyludzkiej aktywności,
poczucia sensu życia, osiągania wielowymiarowego dobrostanu. Polska koncepcja
rehabilitacji kompleksowej i zintegrowanej nadal napotyka wiele barier i
trudności w pełnej realizacji. Spośród problemów wiele zastrzeżeń budzi nadal
ograniczona możliwość jak najwcześniejszej diagnozy i interwencji na rzecz
profilaktycznych oddziaływań kom-pensacyjno-wyrównawczych i zaradczych
zmniejszających zakres niepełnosprawności. Słabością systemu skoordynowanych
systemowych oddziaływań medyczno-psychologiczno-społecznych są nadal bariery i
stereotypy społeczne, które niejednokrotnie są przejawem braku wiedzy i
doświadczeń, ograniczając efektywność kompleksowej rehabilitacji. Szczególna
rola przypada tu diagnozie, profilaktyce i prewencji w osiąganiu
samoskuteczności.