Książka niniejsza, tak jak pozostałe prace teoretyczne Biona, może sprawiać
wrażenie chłodnych i intelektualnych rozważań. Jeśli jednak uda się wejść w jej
istotną treść, można nabrać przekonania, że jest to tylko jedna z form
nieustającego dążenia Biona do poszukiwania prawdy, do właściwego i optymalnego
jej odzwierciedlania. Tutaj w ten właśnie sposób – poprzez formułowanie
uogólnień, myślowych modeli teoretycznych – niezwykły intelekt Biona nadał
szczególny kształt intensywności i pasji, z jakimi podchodził do psychoanalizy.
Tę intensywność poszukiwań i pasję dociekań spotykamy gdzie indziej w innych
formach. W seminariach wyraża się ona w dyskusjach klinicznych; osobiste
przeżycia i refleksje znajdziemy w pamiętnikach i pełnych uczuć listach do
bliskich; próbą znalezienia wyrazu artystycznego jest powieściowa trylogia, A
Memoir of the Future. (Skrótowa biografia prac Biona znajduje się we Wstępie do
Uwagi i interpretacji; obszerna, obejmująca również opracowania innych autorów
przygotował Henry Karnac [Karnac, 2008]).
Elementy psychoanalizy są kontynuacją dociekań Biona, które zaprzątały go
przez całą jego działalność. Skupiały się na procesach poznawczych (K), a w
późniejszych pracach na istocie poznania (O). Bion podejmował tu również
rozważania na temat samej psychoanalizy: jej metodologii w stosunku do poznania
oraz jej istoty – elementów psychoanalizy – co stanowi zasadniczy wymiar
niniejszej pracy.
Czytając Elementy psychoanalizy i inne prace Biona, nie należy zapominać o
ścisłym związku jego koncepcji z praktykę kliniczną, z której się wywodzą.
Wyodrębnienie elementów psychoanalizy nie jest celem samym w sobie. Ich opisanie
i analiza nie ma służyć tworzeniu nowej teorii, ale pomóc analitykowi w jego
zadaniu rozwijania i wspomagania rozwoju psychicznego poprzez psychoanalizę; jak
oznajmia Bion „[…] jako wsparcie dla analityka zarówno w postrzeganiu przejawów
rozwoju, jak i w dochodzeniu do interpretacji wskazujących na te aspekty
problemów pacjenta, które mają związek z rozwojem” (s. 63).