W książce Uczenie się po drodze Patrick Casement prześledził rozwój i zastosowanie swych wcześniejszych kluczowych idei, które przyczyniły się do rozwoju techniki psychoanalitycznej. Znalazły się tu uwagi na temat wewnętrznej superwizji, próbnej identyfikacji z pacjentem oraz obserwacji przestrzeni analitycznej pod kątem tego, czy swym postępowaniem analityk ją podtrzymuje, czy też niszczy.
Casement wielokrotnie przestrzega przed z góry wyrobionymi osądami, które kierują proces analityczny na utarte tory. Sam opowiada się za podejściem bardziej radykalnym, zawsze otwartym na proces toczący się między analitykiem a pacjentem i często prowadzącym do nieoczekiwanego, świeżego wglądu. Niniejsza książka w naturalny sposób łączy się w parę z pierwszą i najbardziej znaną publikacją Casementa zatytułowaną O uczeniu się od pacjenta. Tutaj autor bazuje na ideach wyłożonych wcześniej i je rozwija, stawiając przed czytelnikiem dalsze wyzwania i inspirując terapeutów do przemyślenia utartych metod pracy na nowo.
Uczenie się po drodze to nieoceniona pozycja w biblioteczce każdego, kto pracuje klinicznie, niezbędna praktykującym psychoanalitykom, psychoterapeutom, psychologom i osobom szkolącym się w sztuce psychoanalizy.
Spis treści:
- O byciu w kontakcie
- Zmarnowana okazja
- Ku autonomii Refleksje nad superwizją psychoanalityczną
- Metody pracy Mój wkład w technikę psychoanalityczną – podsumowanie
- Nowe szaty cesarza Poważne problemy w szkoleniu psychoanalitycznym
- Uwięzione umysły
- Wpływ psychoanalityka na proces analityczny
- Ujawnianie siebie przez analityka
- Pamiętanie
- Poza słowami Rola psychoanalizy
- Arteterapia
- Przypadek pani B (mojej poparzonej pacjentki) nadal stanowiący wyzwanie
- Odpowiedź na recenzję Stuarta Pizera
- Dalsze refleksje
- Rozmowa z Kate Schechter
- Rozmowa z Thérèse Gaynor
- Kwestionariusz
- Mój czas z nowotworem Niezwykła podróż