Psychoterapia Gestalt w praktyce klinicznej. Od psychopatologii do estetyki
kontaktu to podręcznik, który recenzenci chętnie określają jako „rewolucyjny”. Z
punktu widzenia terapii Gestalt, jaką znamy z drugiej połowy ubiegłego wieku,
podręcznik, który dostajemy do ręki, jest na pewno wyrazem znaczącej ewolucji
podejścia. […]
Podręcznik składa się z czterech części: I. „Podstawowe zasady psychoterapii
Gestalt w praktyce klinicznej”, II. „Konteksty i przybliżenia” (m.in. kontekst
społeczny, polityczny, rozwojowy), III. „Wybrane sytuacje życiowe” (jak trauma,
samobójstwa czy strata i żałoba), IV. „Wybrane problemy kliniczne” (m.in.
demencja, depresja, lęk, ataki paniki, borderline, narcyzm). W 33 rozdziałach
każdy czytelnik znajdzie coś, co interesuje go szczególnie – pacjenta, którego
prowadzi, problem, z którym się zmaga, mechanizm, którego poszukuje, motyw,
którego dotąd nie widział. Każdy znajdzie też coś dla siebie nowego, czego dotąd
nie wiedział, z czego nie zdawał sobie sprawy, co widział inaczej, czego nie
doceniał... Czy podręcznik, który tak szeroko omawia psychopatologię i który
zawiera wszystkie proponowane w ostatnim dwudziestoleciu aktualizacje i teorii,
i terapii, jest rewolucyjny? W takim sensie, w jakim wciąż, jak sądzę,
rewolucyjna pozostaje sama terapia Gestalt – z pewnością jest!
Z Przedmowy do
polskiego wydania prof. dr hab. Krystyny Drat-Ruszczak
Polscy psychoterapeuci są albo wyznawcami podejścia Gestalt, albo mają do
niego stosunek sceptyczny. Ta książka pomoże pokonać dychotomię. Napisana jest z
niezwykłą erudycyjną wnikliwością. Nie ma tu naiwnego entuzjazmu, a jest bogate
doświadczenie kliniczne. Inspirująca lektura i dla gestaltystów, i dla tych
zwolenników innych szkół, którzy nie chcą zamknąć się we własnej
ortodoksji
Prof. dr hab. Bogdan de Barbaro
Monografia „Psychoterapia Gestalt w praktyce klinicznej” pokazuje, że
współczesna terapia Gestalt, w odróżnieniu od klasycznej perlsowskiej, jest
skierowana nie tylko do osób z problemami neurotycznymi, ale także cierpiących z
powodu poważniejszych zaburzeń psychicznych i zachowania. Autorzy przedstawiają,
jak myślenie o psychopatologii zgodne z założeniami modelu medycznego zarówno w
obszarze diagnozowania, jak i pomagania może współwystępować, co więcej, być
twórczo wykorzystywane w relacyjnej terapii Gestalt. Podejmują zagadnienia mało
znane, rzadko omawiane przez teoretyków i praktyków podejścia
fenomenologiczno-humanistycznego. Jestem przekonana, że dla wielu Czytelników
wyłaniająca się z poszczególnych rozdziałów postać terapii Gestalt może być
zaskakująca i pasjonująca. Książka jest skierowana nie tylko do psychoterapeutów
czy pracowników służb zajmujących się zdrowiem psychicznym, ale także do osób
żywo zainteresowanych procesem i kierunkami zmian w psychoterapii
fenomenologiczno-humanistycznej. Przemiany te zmierzają do bardziej
holistycznego ujęcia kondycji psychicznej osoby dzięki integracji teorii i
praktyki klinicznej, opartej również na badaniach empirycznych.
Prof. dr hab.
Lidia Cierpiałkowska