Wzajemna zależność pacjenta i lekarza w procesie leczenia to relacja 
subtelna. Pacjent potrzebuje lekarza, który ma być jego przewodnikiem na drogach 
doświadczeń w chorobie. lekarz zaś, który jest spadkobiercą wieloletniej etyki 
medycznej, pomagając choremu, nieustannie afirmuje człowieka i człowieczeństwo. 
jest to niezmiernie trudne, szczególnie gdy dotyczy drugiej osoby corej, 
niesprawnej, okaleczonej, umierającej. We wszystkich społeczeństwach, a więc 
także i w naszym ogromne znaczenie mają aspekty związane z bólem i cierpieniem, 
którym należy się właściwe umiejscowienie na gruncie szacunku i wyjątkowości 
człowieka.
Spis treści:
  - Zmiany w percepcji własnego ciała w wyniku choroby 
  
- Człowiek w obliczu cierpienia 
  
- Relacja jako proces poszukiwania porozumienia lekarza 
  z pacjentem 
  
- Wartości jako wymiary przestrzeni porozumienia 
  
- Podtrzymywanie nadziei jako wyraz troski w kontakcie 
  z chorym 
  
- Emocje w praktyce medycznej 
  
- Uwierzyć w człowieka 
  
- Transcendentalny wymiar relacji z pacjentem 
  
- Śmierć mózgu - śmierć człowieka. Rozważania parergiczne neurochirurga "u 
  schyłku"