Christopher Bollas posługuje się analizą prawdziwego materiału z praktyki
klinicznej, by rzucić światło na teorię psychoanalizy, która stawia na
pierwszym miejscu ludzki impuls do zadawania pytań. Impuls ten, w różnych
postaciach, kieruje nami przez całe życie; Niekończące się pytanie ilustruje
sposób, w jaki metoda swobodnych skojarzeń Freuda przynosi odpowiedzi zarówno
pacjentowi, jak i analitykowi, odpowiedzi, z których wynikają kolejne pytania i
kolejne odpowiedzi, wzajemnie na siebie oddziałujące.
Zapisom prawdziwych sesji analitycznych towarzyszą równoległe komentarze,
które uwypuklają kluczowe aspekty metody swobodnych skojarzeń w praktyce.
Zapisy te opatrzone są dalej omówieniem samych przypadków, a także szerszym
odniesieniem teoretycznym, w którym akcent jest położony na Freudowską teorię
logiki sekwencji: jak przekonuje Bollas, ucząc się słuchać tej logiki swobodnych
skojarzeń, możemy odkryć bogatszy i bardziej złożony głos nieświadomości, niż
polegając wyłącznie na Freudowskiej teorii wypartych myśli.
W elokwentny i przekonujący sposób Christopher Bollas pokazuje, że pobudzanie
do dalszego stawiania pytań często przynosi procesowi analitycznemu więcej
korzyści niż robienie pochopnych interpretacji. Jednak niezależnie od tego, jak
bardzo fascynujący przebieg przyjmuje czasem sesja, ani pacjent, ani analityk
nie mogą zatrzymać procesu samonapędzającego się popędu do stawiania pytań.
Niekończące się pytanie jest pozycją nieocenioną zarówno dla nowego studenta
psychoanalizy, jak i dla doświadczonego psychoanalityka, czytana niezależnie
lub jako oparte na doświadczeniu z praktyki klinicznej uzupełnienie jej
bliźniaczego tomu, The Evocative Object World (Routledge, 2008).
Spis treści:
- Ten bezkresny świat
- Szczególne wewnętrzne powiązanie
- Tkanie w fabryce myśli
- Słuchanie
- Pochwycić nurt nieświadomości
- Analizując partyturę nieświadomości
- Arlene
- Caroline
- Annie
- Nieświadoma praca
- Niekończące się pytanie