Stwardnienie rozsiane (SM, sclerosis multiplex) to przewlekła, zapalno-immunologiczna choroba ośrodkowego układu nerwowego (OUN), w której dochodzi do wieloogniskowego uszkodzenia (demielinizacji i rozpadu aksonów) tkanki nerwowej. W chorobie tej na ogół występuje wiele faz – okresy zaostrzeń i remisji – i może ona przebiegać w rożny sposób u poszczególnych osób i w poszczególnych okresach. Jak do tej pory nie dowiedziono przyczyn tej choroby pomimo wielu hipotez na ten temat.
Podstawowe znaczenie w stwardnieniu rozsianym ma leczenie farmakologiczne, ale według najnowszych badań dużą rolę (chociaż nie w pełni udowodnioną) wspomagającą leczenie może odegrać także prawidłowy sposób żywienia. Uważa się go nawet za element leczenia SM, a indywidualnie dobraną dietę – za dodatkowe wsparcie leczenia farmakologicznego. Dieta każdego człowieka, nie tylko z SM, powinna pokrywać zapotrzebowanie na białka, tłuszcze (w tym nienasycone kwasy tłuszczowe), węglowodany, błonnik, witaminy i składniki mineralne zgodnie z normami opracowanymi w Instytucie Żywności i Żywienia.
Na zapotrzebowanie to wpływają m.in.: płeć, wiek, masa ciała, wzrost, stan fizjologiczny (ciąża, karmienie piersią) i aktywność fizyczna. W stwardnieniu rozsianym szczególnie ważne jest stosowanie diety zgodnej z zasadami zdrowego żywienia osób zdrowych, ale dodatkowo powinny być w niej uwzględnione pewne elementy specyficzne dla tej choroby i powinna być ona zindywidualizowana dla każdego pacjenta i konsultowana z lekarzem i dietetykiem.
W diecie osób z SM ważne jest unikanie składników żywności, które nasilają objawy choroby, a także szersze uwzględnianie składników żywności, które mogą się przyczynić do poprawy ogólnego stanu zdrowia, zwiększenia odporności, złagodzenia współistniejących dolegliwości i poprawy efektywności leczenia farmakologicznego.
