"Zapraszamy Państwa do zapoznania się z zawartą w książce „Psychoterapia
dzieci i młodzieży w praktyce” propozycją rozumienia problematyki zaburzeń
psychicznych, emocjonalnych i behawioralnych okresu dzieciństwa i adolescencji
oraz wywodzącego się z niej planu pracy. W założeniach naszym celem było
zwrócenie uwagi na specyfikę prowadzenia psychoterapii dzieci i młodzieży, w tym
sposób zbierania informacji oraz konieczność dokonania wieloaspektowej i
wielokontekstowej konceptualizacji problemu, i opartej na niej
zindywidualizowanej interwencji… Książkę adresujemy do wszystkich osób
zainteresowanych problematyką zaburzeń psychicznych wieku rozwojowego, w tym
lekarzy psychiatrów oraz psychiatrów dzieci i młodzieży, psychologów,
psychologów klinicznych, psychoterapeutów, a także specjalistów psychoterapii
dzieci i młodzieży, terapeutów środowiskowych dzieci i młodzieży oraz osób w
trakcie szkoleń specjalizacyjnych lub przygotowujących do uzyskania
certyfikatów. Mamy nadzieję, że treści w niej zawarte będą stanowiły pomoc w
codziennej pracy i przyczynią się do pogłębienia wiedzy".
Autorzy
“Pierwsza myśl, która mi się nasunęła po jej przeczytaniu, to propozycja
alternatywnego tytułu, który mógłby brzmieć „Psychoterapia dzieci i młodzieży w
historiach”. Bo w pewien szczególny sposób prowadzi ona czytelnika poprzez
zagadnienia psychoterapii kolejnych zaburzeń za pomocą opisów przypadków, które
przecież są opowieściami o człowieku, jego historii i terapii”.
Prof. dr hab. med. Tomasz Wolańczyk
“Jak większość praktykujących klinicystów wie, najwięcej uczą nas nasi
pacjenci i ich rodziny. Dlatego uważam za niezwykle cenne umożliwienie
czytelnikowi wspólnego z autorami pokonywania poszczególnych etapów procesu
diagnostycznego, ustalania planu terapeutycznego oraz fragmentów jego realizacji
na podstawie opisów przypadków klinicznych… Psychoterapia dzieci i młodzieży w
praktyce” jest pierwszą na polskim rynku publikacją zawierającą tak obszerne
przykłady uporządkowanego procesu zbierania wywiadu, konceptualizacji różnych
problemów pojawiających się w populacji rozwojowej, które oparto na konkretnych
przypadkach klinicznych”.
Prof. dr hab. med. Agnieszka Słopień