Szósty numer pod redakcją naukową prof. Lidii Hirnle skierowany jest do
praktykujących ginekologów-położników oraz pediatrów.
Konsultacje w dziedzinie ginekologii dziecięcej obejmują diagnostykę i
leczenie zaburzeń ze strony narządu rodnego u dziewczynek przed 18. rokiem
życia. Z uwagi na specyfikę zaburzeń okresu pokwitania wskazane jest, aby
konsultacje udzielane były przez ginekologa mającego doświadczenie w zakresie
leczenia nieprawidłowości narządu rodnego i gospodarki hormonalnej dzieci oraz
przez pediatrę.
W numerze omówiono m.in.:
Stany zapalne pochwy i sromu. Są one jedną z najczęstszych
przyczyn konsultacji lekarskich z zakresu ginekologii dziecięcej. Schorzenia te
dotyczą pacjentek w każdym wieku, jednak ich etiologia i leczenie znacząco
różnią się u dzieci w porównaniu z pacjentkami po zakończonym okresie
dojrzewania. Z uwagi na ograniczony dostęp do ginekologów dziecięcych oraz
wydłużony okres oczekiwania na wizytę, pacjentki w pierwszej kolejności trafiają
do pediatrów, którzy odpowiadają za rozpoczęcie procesu
diagnostyczno-leczniczego.
Bolesne miesiączkowanie. Wynika
ono z przyczyn konstytucjonalnych i anatomicznych (wady wrodzone). Może też być
objawem rozwijającej się endometriozy. W rozdziale szczegółowo omówiono m.in.
terapię, której celem jest przede wszystkim zniesienie dolegliwości bólowych,
zahamowanie postępu choroby i ochronę przyszłej płodności.
Zrośnięcie warg sromowych u dziewczynek, które jest również częstym powodem
konsultacji u pediatrów i ginekologów dziecięcych. W pracy analizującej grupę
ponad 400 dziewcząt wyliczono, że schorzenie to było przyczyną 6,1%
konsultacji.
Zaburzenia żywienia - m.in. anoreksja i
bulimia, które należą do najbardziej śmiertelnych chorób psychicznych i mają
swoje konsekwencje ginekologiczne w postaci zaburzeń miesiączkowania, a czasem
całkowitego zaniku miesiączek.
Zespół policystycznych
jajników (PCOS). Rozpoznanie tej jednostki chorobowej nastręcza trudności od
dziesięcioleci, ponieważ zespół może mieć różną ekspresję. Wielokrotnie
analizowano i modyfikowano kryteria rozpoznania, a dyskusje wciąż trwają. Nadal
nie ma kryteriów rozpoznania PCOS dotyczących wyłącznie nastolatek. Zaleca się
stosowanie kryteriów rotterdamskich z 2004 roku z uwzględnieniem pewnych
modyfikacji.