Miernikiem ciężkości pracy jest wydatek energetyczny, niezbędny element
oceny obciążenia fizycznego. Obciążenie fizyczne jest relacją pomiędzy
wymaganiami, jakie stawia praca ze względu na wysiłek fizyczny a możliwościami
organizmu. Charakteryzując te wymagania trzeba określić elementy układu ruchu
zaangażowane w wysiłek (kończyny lub całe ciało), ustalić udział wysiłku
dynamicznego i statycznego oraz określić ich intensywność, sumaryczną wielkość
wydatku energetycznego, częstotliwość ruchów, a także czas, przez jaki
wykonywany jest wysiłek fizyczny. Konieczność odrębnej oceny wysiłku
dynamicznego i statycznego wynika stąd, że koszt fizjologiczny ich wykonywania
różni się znacznie, ponadto skutki obu tych obciążeń są odmienne. Wskaźnikiem
intensywności wysiłku dynamicznego, angażującego duże grupy mięśniowe jest
wydatek energetyczny. Nawet duży wysiłek małych grup mięśniowych powoduje
względnie niewielki wzrost wydatku energetycznego, może być jednak bardzo
uciążliwy (powodujący zmęczenie). Wysiłek statyczny ocenia się pośrednio poprzez
charakterystykę pozycji ciała, w jakiej wykonywana jest praca oraz poprzez
określenie wielkości przemieszczanych ciężarów w stosunku do możliwości osób
wykonujących pracę.
Spis treści:
I. UWARUNKOWANIA POPRAWNEGO OKREŚLENIA WYDATKU ENERGETYCZNEGO
- Chronometraż dnia roboczego
- Określanie wydatku energetycznego metodą gazometryczną
- Określanie wydatku energetycznego metodą szacunkową
II. SZACOWANIE WYDATKU ENERGETYCZNEGO NA PODSTAWIE CZĘSTOŚCI SKURCZÓW
SERCA
- Tancerz baletu
- Kasjerki i wrotkarki
- Pracownicy służby doręczeń - listonosze
III. SZACOWANIE WYDATKU ENERGETYCZNEGO NA PODSTAWIE POMIARU TEMPERATURY
CIAŁA
IV. ANALIZA BIOMECHANICZNA I OCENA OBCIĄŻENIA UKŁADU RUCHU PODCZAS PRACY
ZAWODOWEJ
- Założenia i opis programu ErgoShape
- Metody akwizycji serii danych
- Założenia i opis programu WATBAK
- Optymalizacja obciążenia układu ruchu podczas ręcznego podnoszenia
ciężarów