Podręcznik psychoedukacji w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych

Chociaż podstawową metodą leczenia zaburzeń afektywnych dwubiegunowych jest farmakoterapia, to bardzo skuteczną techniką okazała się w tym przypadku także psychoedukacja. Stanowi ona uzupełnienie stosowania leków, prowadzi do zmniejszenia liczby nawrotów choroby oraz związanych z nimi hospitalizacji. Celem psychoedukacji jest poprawienie stanu wiedzy na temat zabureznia oraz pogłębienie jego rozumienia wśród pacjentów, by dzięki temu bardziej konsekwentnie realizowali oni zalecenia dotyczące leczenia. Książka, którą oddajemy w ręce Czytelników, jest praktycznym podręcznikiem dla terapeutów, z którego dowiedzą się jak stosować psychoedukację u pacjentów z zaburzeniami dwubiegunowymi. Jej podstawę stanowią doświadczenia wyniesione ze stosowania opartego na dowodach, niezwykle skutecznego Programu Barcelońskiego (Barcelona Program). Doświadczenie autorów związane z prowadzeniem grup psychoedukacyjnych oraz przypadki z jakimi zetknęli się podczas lat pracy, stanowią źródło zawartych w książce praktycznych wskazówek. Ponadto Czytelnik odnajdzie w tomie wiele wywiedzionych z praktyki klinicznej wytycznych postępowania, opisów zastosowania narzędzi oraz określonych technik, które pozwolą zmaksymalizować korzyści wynikające ze stosowania psychoedukacji w zaburzeniach dwubiegunowych.

Autorzy tej książki stworzyli pierwszą grupę, w której wykazano skuteczność psychoedukacji jako leczenia wspierającego. Mają za sobą bogate doświadczenie w stosowaniu przychoedukacji w terapii zaburzeń afektywnych dwubiegunowych.

Spis treści:

Słowo wstępne
Przedmowa

I. KLINICZNE, DIAGNOSTYCZNE I TERAPEUTYCZNE ASPEKTY ZABURZEŃ AFEKTYWNYCH DWUBIEGUNOWYCH

1. Wprowadzenie
2. Zaburzenia afektywne dwubiegunowe: rys historyczny
3. Diagnoza i klasyfikacja
4. Interwencje psychologiczne w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych

 II. PSYCHOEDUKACJA - POJĘCIE I METODA

1. Terapia psychologiczna a zaburzenia dwubiegunowe: dlaczego psychoedukacja?
2. Mechanizmy działania psychoedukacji
3. Włączenie psychoedukacji do praktyki klinicznej
4. Kiedy wprowadzić psychoedukację
5. Formalne aspekty programu psychoedukacyjnego

 III. PROGRAM PSYCHOEDUKACJI: SESJE I ICH TREŚĆ

1. Wiedza na temat zaburzenia
2. Stosowanie się do zaleceń dotyczących leczenia
3. Unikanie nadużywania substancji psychoaktywnych
4. Wczesne rozpoznawanie nowych epizodów
5. Regularność nawyków i radzenie sobie ze stresem

Bibliografia
Indeks