Medycyna narracyjna stroni od konwencjonalnych modeli „relacji
lekarz-pacjent”, zaś w zamian zaprasza do fascynującej eksploracji dynamiki
spotkania. Przypomina, że dopiero wtedy, gdy pozwolimy sobie na wyjście poza
schematy wynikające z asekuracyjnych strategii współistnienia z innymi i
przyzwyczajeń faworyzujących pozostawanie w strefie komfortu zyskujemy szansę na
autentyczne doświadczenie kontaktu w szerokim spektrum jego uwarunkowań,
powiązań, znaczeń, uczuć, niejednoznaczności czy ukrytych obaw i potrzeb. To
zorientowanie pozwala klinicystom znacznie łatwiej praktykować medycynę z
poczuciem adekwatności i z większym zaangażowaniem w stosunku do podstawowych
celów zawodu.
Medycyna narracyjna. Teoria i praktyka zapewnia usystematyzowaną prezentację
metod dydaktycznych humanistyki medycznej i klarownie przedstawia właściwe jej
idee czytelnikom niezaznajomionym dotychczas z obszarem medycyny narracyjnej,
jak również tym, którzy chcą w sposób bardziej zniuansowany zagłębić się w
koncepcje narracyjnego podejścia. Jako całość książka ta podsuwa wiele
intrygujących punktów zaczepienia, dzięki którym czytelnicy mogą podjąć
refleksję nad tym, jak uważność na dialogiczne i narracyjne wymiary kontaktu
może udoskonalać opiekę zdrowotną. Autorzy przekonująco wskazują na ciągłą
potrzebę, aby osoby, które z racji wykonywanego zawodu podejmują się
nawiązywania klinicznego kontaktu stale poszukiwały nowych sposobów włączania
narracyjnych koncepcji do swojej pracy. Książka ta jest odzwierciedleniem
interdyscyplinarnego wysiłku mającego na celu wyjaśnienie rozległych i złożonych
powiązań między humanistyką a medycyną, który dynamicznie rozwija się na
przestrzeni ostatnich dekad. Medycyna narracyjna. Teoria i praktyka stanie się
zapewne pozycją obowiązkową w bibliotekach klinicystów zaangażowanych w
doskonalenie opieki, którą świadczą swoim pacjentom.
Spis treści:
Część I. Intersubiektywność
Część II. Dualizm, człowieczeństwo i
ucieleśnienie
Część III. Tożsamości w pedagogice
Część IV. Uważne
czytanie
Część V. Kreatywność
Część VI. Jakościowe metody zdobywania
wiedzy
Część VII. Praktyka kliniczna