W czasach, które niewielu z nas już pamięta, umieranie stanowiło nieodłączną
część życia. Otaczały je rytuały mające pomóc tym, którzy odchodzili, i tym,
którzy zostawali. Jeszcze w połowie ubiegłego wieku większość ludzi dożywała
swoich dni we własnych domach. Dziś to ewenement, częściej zresztą efekt
przypadku niż świadomy wybór – śmierć po prostu nastąpiła zbyt nieoczekiwanie,
by zdążyć do szpitala. Kontrolę nad naszymi ostatnimi chwilami oddaliśmy w ręce
specjalistów. Rzecz w tym, że na śmierć nie ma lekarstwa, a lekarze wcale nie są
przygotowani, by mierzyć się ze śmiertelnością swoich pacjentów i wspierać ich
również wtedy, gdy jasne jest, że już nie będzie lepiej. Atul Gawande przekonuje
nas, że warto nie tylko żyć, ale także zestarzeć się i umrzeć na własnych
warunkach – i pozwolić na to również tym, których kochamy. Dodaje nam odwagi,
żeby zadawać trudne pytania (również samym sobie) i nie uciekać od trudnych
odpowiedzi. „Medycyna chce wyleczyć to, co nieuleczalne. Śmierć. W rezultacie
zamiast ujmować cierpienia, mnoży je i potęguje. Wspiera ją kultura, która
uznała starość za anomalię. Nie umiemy o umieraniu rozmawiać ani nawet myśleć.
Pacjenci nie uzyskują prawdy, a lekarze nie umieją im towarzyszyć. Stają
bezradni wobec tego, że każde życie się kiedyś kończy. Gawande pomaga nam to
przemyśleć: nie obiecuje, że będzie łatwo, ale udowadnia, że w ostatniej drodze
możemy być otoczeni troską. To jedna z tych książek o umieraniu, które pomagają
żyć.” Justyna Dąbrowska „Najnowsza książka Gawandego pokazuje, jak trudna i
ciężka staje się praktyka lekarska w Stanach Zjednoczonych. Być może z tego
powodu objawią się kolejni lekarze-literaci, którzy będą chcieli uzdrowić nie
tylko pacjentów, ale cały system.” „The Economic Times” „Atul Gawande wychodzi
zza swojej starannie zaciągniętej kurtyny reportażu i wyników badań naukowych,
aby opowiedzieć historię schyłku życia i śmierci własnego ojca. […] Książka
„Śmiertelni”, chociaż napisana po mistrzowsku, nie jest łatwą lekturą. Jest to
jednak lektura obowiązkowa.” „Chicago Tribune” „Atul Gawande napisał
oskarżycielską, ważną, a jednak budzącą nadzieję, ludzką i po cichu odważną
książkę.” „The Brooklyn Rail” „W tej niezwykłej książce lekarz i pisarz w jednej
osobie wyjaśnia aspekty medycyny, o których inni przedstawiciele jego profesji
często wypowiadają się niechętnie. Celem przyświecającym Gawandemu przy pisaniu
„Śmiertelnych” było przekonanie czytelników do próby „odmedycznienia” opieki nad
osobami starszymi i chorymi u schyłku życia.” „The Washington Post” „Opierając
się na rzetelnych badaniach i korzystając ze swego wielkiego daru opowieści,
Gawande zaprasza nas, abyśmy zajęli miejsce przy łóżkach jego byłych pacjentów,
przyjaciół i członków rodziny, których egzystencja w ostatnich dniach życia była
przepełniona znacznie większym bólem i cierpieniem – zarówno emocjonalnym, jak i
fizycznym – to niż było konieczne.” SF Gates „W tej książce Gawande penetruje
wewnętrzny świat umierania równie konkretnie, jak wtedy, gdy wkłada swą
światłowodową sondę chirurgiczną w jamę ciała i oznajmia: „Voila, mamy tu
złośliwego guza!”.” The Financial Express „„Śmiertelni. Wyzwania medycyny u
schyłku życia” to mistrzowskie studium na temat starzenia się, śmierci oraz
niewłaściwego podejścia lekarzy do obu tych rzeczy, a zarazem najlepsza i
najbardziej osobista książka tego autora.” „The Boston Globe”